Soms stoten we in de zoektocht naar B tot Z filmmateriaal in het enorme filmarchief van CINEMATEK toevallig op titels die na een weinig onderzoek unieke kopijen blijken te zijn van verloren gewaande films. Grote klassiekers hoeven we hier niet te verwachten maar wel exploitationprenten die om de een of andere reden tot in België zijn geraakt en/of hier zijn uitgebracht. In deze B-Z vertonen we twee “Pinku” films waarvan er wordt verondersteld dat er geen kopieën meer te vinden zijn. De “pinku-eiga” is een vorm van Japanse genrecinema die verwant is aan sexploitation en gericht is op het tonen van erotiek, lust, geweld en seksuele taboes. Het filmgenre begon met Saturo Kobayashi’s immens succesvolle film Flesh Market (Niku No Ichiba) uit 1962 en groeide uiteindelijk uit tot het meest productieve filmgenre van Japan in de jaren 1960 en 1970, decennia waarin bijna een derde van alle in Japan geproduceerde films Pinku waren, waaronder ook de door de grote filmstudio’s als Nikkatsu en Toei geproduceerde Roman Porno en de Pinky Violence films.

De formule van pinku eiga werd bepaald door de industrie. De regisseur had volledige controle over de film, zolang hij zich aan een aantal eisen hield. Deze vrijheid zorgde ervoor dat jonge regisseurs volop konden experimenteren met nieuwe ideeën en technieken, hetgeen in het beste geval resulteerde in een onconventionele mix van avant-garde elementen, surrealisme, kleurrij-ke pop visuals, extreem geweld en S&M. De eerste film, Poisonous Caress, wordt een ware ontdekking want er is bijzonder weinig terug te vinden over de inhoud van deze prent. Takeo Takagi was een van Kanto’s studioregisseurs die de meer serieuze Pinku-films draaide met iets meer om het lijf dan enkele het tonen van schaars geklede dames.

The Love Robots is een film van een van de grondleggers van het pinku-eiga genre, Koji Wakamatsu. Een soft-core porn noir met sciencefiction elementen die uitblinkt in een minimalistische aanpak, waarbij er nagenoeg geen dialogen zijn en het strakke cinemascoop-kader en contrastrijk zwart-wit zorgen voor een wezenloze sfeer.