Ooit was sciencefiction in Frankrijk geen marginaal, zelfs geen specifiek filmgenre. Erkende regisseurs benaderden SF zonder vooroordelen, een film lang, om de excessen van de samenleving aan te kaarten. Alain Corneau bijvoorbeeld, met France société anonyme (1974), of Bertrand Tavernier met La mort en direct (1983), of nog: Yves Boisset, met Le prix du danger (1983).

In deze laatste film organiseert een televisiezender een klopjacht, inspelend op de lage instincten en het voyeurisme van de kijkers die de uitschakeling van de kandidaat op de voet volgen. Het doet denken aan wat reality-tv een paar jaar later zou worden… Maar de film doet ook denken aan de plot van Elio Petri’s La decima vittima (Het tiende slachtoffer) die zo’n twintig jaar eerder, in 1965, werd uitgebracht. Niet verwonderlijk, want beide films zijn bewerkingen van kortverhalen van de Amerikaanse schrijver Robert Sheckley, die dol was op het thema van mensen die op elkaar jagen.

Een paar jaar na Le Prix du danger komt op de koop toe The Running Man van de Amerikaanse regisseur Paul Michael Glaser uit (starring Arnold Schwarzenegger), die precies dezelfde plot gebruikt. Yves Boisset is razend en spant een rechtszaak aan wegens plagiaat – die elf jaar duurt en die hij uiteindelijk wint. Maar Boisset sleept minder uit de brand dan gehoopt, want The Running Man is tevens een bewerking van een roman van… Stephen King. Glazer (inderdaad, de Starsky uit Starsky & Hutch) tekent echter voor een veel kitscherigere, vermakelijke film – die een onmiskenbare invloed zal hebben op de wereld van de videogames.