TATOUAGES | Offscreen
De tatoeage is in Japan een oeroude kunst die ondanks een lange geschiedenis paradoxaal genoeg een slechte reputatie kreeg vanwege de Yakuza… en zelfs een tijdje verboden werd! Net zoals de film met dezelfde titel uit 1966 van Yasuzō Masumura, onderzoekt Irezumi(1982) met veel gevoel voor fetisjisme de kunst van de irezumi, de traditionele Japanse tatoeagevorm, die eruit bestaat dat een groot deel van het lichaam, of zelfs het hele lichaam, ermee bedekt wordt. Het lange en pijnlijke proces gaat perfect samen met de grafische, droomachtige en sadomasochistische aspecten van een bepaalde erotische, Japanse cinema (van de Roman Porno tot de pinku eiga), ook al is de achtergrond van regisseur Yōichi Takabayashi eerder de experimentele cinema en niet de exploitatiefilm.
Crying Freeman situeert de fetisjistische kant van tatoeage … in de traditie van de gangster- en actiefilm. Christophe Gans, voormalig criticus van Starfix, sublimeert de tatoeage van de protagonist, een moordenaar die tijdens het moorden een traan plengt. De film, adaptatie van een cultmanga en overlopend van liefde voor de Aziatische actiefilm (John Woo op kop), onderscheidt zich van alle Franse films uit die tijd en klinkt als het startschot van een culturele revolutie!.
IREZUMI
Een man overtuigt zijn geliefde ervan om haar lichaam te laten tatoeëren. Geobsedeerd als hij is door de textuur van haar huid, denkt hij dat dat hun liefde zal verdiepen. Zij zoeken een oude meester op, die zijn laatste meesterwerk wil creëren … doordrongen van pijn en sensualiteit!
CRYING FREEMAN
Gestileerde mix van John Woo en Jean-Pierre Melville: een wonderlijk pyrotechnisch ballet naar de nihilistische manga van Kazuo Koike en Ryoichi Ikegami.