Voor de laatste B-Z van het jaar zetten we het bioscoopscherm in lichterlaaie met twee films rond hitte, vuur en brand die nog lang zullen nasmeulen op het netvlies van de kijker.

In 1961 al bracht de science fiction film “The Day The Earth Caught Fire” een verontrustend beeld van de opwarming van de aarde. De oorzaak hiervan mag dan wel in een Koude Oorlog problematiek worden ingebed, zoals zo vele van de zogenaamde atomic scare films van die tijd, hier is geen plaats voor gigantisch gemuteerde monsters. Hoewel de premisse over de aarde die uit zijn baan raakt en recht naar de zon vliegt wetenschappelijke quatsch is,  worden de ingrijpende klimatologische veranderingen hiervan door regisseur Val Lewton (bekend van de “Quatermass” films) op verrassend  geloofwaardige wijze in beeld gebracht. Het gebruik van echte Londense Fleet Streetlocaties, een ijzersterke en in zweet gedrenkte cast, stock footage  en een combinatie van zwart-wit scoopfotografie met ingekleurde sequenties brengt de zinderende hitte haast letterlijk over op de kijker.

Gemaakt tijdens het begin van de slasher-boom in de vroege jaren tachtig, vertoont “Don’t Go In The House” veel eigenschappen van het ontluikende subgenre: bloederige effecten, misogyn geweld, POV shots en een slachtoffer van kindermishandeling dat opgroeit tot een seksueel gestoorde moordenaar.  Acteur Dan Grimaldi (later bekend van zijn rol in “The Sopranos”) vertolkt een arbeider in een verbrandingsinstallatie die na zijn werk vrouwen stalkt in discotheken en er thuis zijn pyromanische neigingen op bot viert. Het resultaat is geen publieksplezierende body count film zoals “Friday the 13th”, maar een op ”Psycho” en William Lustig’s “Maniac” geïnspireerd luguber psychodrama. Deze brok nihilistische exploitation zorgt voor een ongemakkelijke kijkervaring en is het perfecte tegengif voor het eind december alomtegenwoordige vrolijke kerstgevoel.